برای نخستین بار در دنیا محققان انتقال فازی ناسانی توپولوژی ایجاد شده توسط کریستالهای مایع را مشاهده کردند. این مطالعه پیچیده به درک بهتر ما از پیچیدگیهای مرموط عالم کمک می کند.
آنچه که محققان انستیتو علوم و فناوریهای پیشرفته کره جنوبی (KAIST) موفق به انجام آن شده اند موضوع مطرح شده در پروژه برنده جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۶ بوده است و اگرچه درک آن تا حدی برای افراد عادی و غیرمتخصص دشوار به نظر می رسد اما مطالعه آن به جهت آنکه به ما در درک بهتر از معماهای عالم کمک می کند از اهمیت زیادی برخوردار است.
به طور کلی اگر کهکشان را به عنوان مثالی از کل عالم در نظر بگیریم، بررسی ناسانی توپولوژی کار دشواری خواهد بود زیرا سیستمی که برای بررسی در نظر گرفته شده آنقدر بزرگ است که نمی توان تغییرات آن را در یک بازه زمانی محدود مورد بررسی قرار داد.
در موضوع ساختارهای ناسانی که توسط مولکولهای کریستال مایع (LC) ایجاد می شوند، استفاده از یک میکروسکوپ نوری به واسطه ابعادی که قرار است مورد بررسی قرار گیرد نه تنها انتخاب مناسبی به نظر می رسد بلکه بازه زمانی که انتقال فازی وقوع یک ناسانی نیز در عرض چند ثانیه یا حتی چند دقیقه قابل مشاهده خواهد بود.
ساختارهای ناسان ایجاد شده توسط مواد کریستال مایع دارای اشکال چرخشی، شعاعی یا مدوری هستند که بر یک هسته واحد متمرکز هستند مانند مرکز یک سیاه چاله.
مواد کریستال مایع عمدتا در نمایشگرهای کریستال مایع (LCD) و حسگرهای نوری به کار گرفته می شوند زیرا کنترل چرخش آنها کار ساده ای است. همچنین اگر بتوان ناسانی مواد کریستالی مایع را به حداقل رساند، عملکرد این نوع نمایشگرها بهبود چشمگیری پیدا می کند.
این همان هدفی است که در پروژه مطالعاتی اخیر محققان کره جنوبی دنبال شده است. آنها نه تنها چنین ناسانی هایی را به حداقل رسانده اند بلکه تلاش کرده اند تا به شکلی مؤثر از ناسانی کریستالهای مایع به عنوان واحدهای سازنده برای ارایه نانوساختارها و سایر ریزساختارهایی قابل استفاده در سیستمهای الگوساز استفاده شود.