تیمی از پژوهشگران بین المللی به سرپرستی یک شرکت ایتالیائی موفق به تکمیل نمونه اولیه آهنربای ویژه گداخت هسته ای شدند که نخستین نمونه در جهان محسوب شده و قدرت آن ۱ میلیون بار بیشتر از جاذبه زمین است.
شرکت ابررسانای ای اس جی در ایتالیا (Italian firm ASG Superconductors) موفق به ساخت نخستین آهنربای ITER شد که بزرگترین دستگاه آزمایشی در جهان محسوب شده و نشان دهنده امکان پذیر بودن تولید انرژی از طریق همجوشی و گداخت هسته ای است. این دستگاه دارای ۱۴ متر ارتفاع، ۹۹ متر طول و ۳۰۰ تن وزن بوده و شکل کلی آن به صورت حرف D در الفبای لاتین است.
این پروژه و ساخت نمونه اولیه آهنربای ویژه گداخت هسته ای ۵ سال به طول انجامیده است و میزان قدرت مغانطیسی ایجاد شده توسط این سیستم در حدود یک میلیون بار قوی تر از قدرت جاذبه زمین است.
این سیستم موسوم به The super-high-tech magnet بوده و نخستین بخش از برنامه هجده گانه پروژه موسوم به ITER محسوب می شود. این شرکت در مالکیت خانواده مالاکالزا قرارداشته و دفتر اصلی آن در لا اسپیزا قرار دارد. پروژه ساخت آهنربای ویژه گداخت هسته ای توسط این شرکت ایتالیائی در کشور فرانسه در حال اجرا بوده و محل قرار گرفتن آن نیز منطقه کاداراچی در جنوب فرانسه اعلام شده است.
بر اساس اعلام این شرکت ایتالیائی، نه بخش از بخش های هجده گانه این پروژه در کشور ژاپن ساخته خواهد شد. در همین رابطه دیوید مالاکالزا مدیر پروژه ای اس جی اعلام کرد: ما از ساخت این سیستم جدید بسیار خرسندیم و طراحی آهنربای ویژه گداخت هسته ای باعث افتخار ما و تیم همکارانمان است. این پروژه و ساخت نمونه اولیه آهنربای ویژه گداخت هسته ای ۵ سال به طول انجامیده است و میزان قدرت مغانطیسی ایجاد شده توسط این سیستم در حدود یک میلیون بار قوی تر از قدرت جاذبه زمین است.
گفتنی است شرکت ای اس جی پیش از این در حوزه ساخت ماشین های لباسشوئی فعال بوده و به تازگی در حوزه انرژی اتمی وارد شده است. در همین رابطه مارکو پیودو از مدیران ارشد شرکت ای اس جی اعلام کرد: من در سال ۱۹۸۱ به این مجموعه ملحق شدم که در آن زمان داری ظرفیت تولید ۲ هزار ماشین لباسشوئی در روز بود و اکنون خوشحالم که مجموعه ما وارد حوزه انرژی اتمی و گداخت هسته ای شده است. ما امروز موفق به ساخت نخستین آهن ربای ویژه گداخت هسته ای در جهان شده ایم.
بر اساس اطلاعات رسمی منتشر شده، نخستین آزمایش گداخت هسته ای توسط این مجموعه در سال ۲۰۲۵ انجام خواهد شد. از جمله نکات قابل توجه در این پروژه، همکاری پژوهشگرانی از ۳۵ کشور مختلف دنیا است.