پلاستیک ها امروزه به عنوان یکی از آلوده کننده ترین منابعی هستند که در روی زمین می شناسیم. هر دقیقه در سراسر دنیا، میزان خیلی زیادی از پسماندهای پلاستیکی تولید می شود که سهم پلاستیک های بازیافتی آنها بسیار اندک است. این زباله های مخرب محیط زیست، به شدت سلامت کره زمین را تهدید می کنند.
همانطور که استارتاپ ها و شرکت های دانش بنیان به سمت حذف پلاستیک قدم برداشته اند و سعی می کنند تا خدمات خود را بدون استفاده از پلاستیک ارائه کنند، تیم های تحقیقاتی دانشگاهی نیز در تلاش اند تا راهکاری حساب شده برای این معضل بیابند. تبدیل پلاستیک به سوخت یکی از مورد توجه ترین حوزه های فناوری است.
اکنون یک گروه پژوهشی از دانشگاه پوردو، گامی مهم در ساخت و توسعه یک فناوری ناشناخته برداشته که قادر است حجم قابل توجهی از پسماندها و زباله های پلاستیکی را به مواد بازیافتی تبدیل کند.
به این ترتیب می توان امید داشت که آلودگی های ناشی از این زباله های پرمخاطره، کاهش یابد.
آنطور که آمارها از منابع رسمی نشان می دهند، سالانه چیزی در حدود ۵ الی ۱۲/۷ میلیون تن زباله پلاستیکی وارد اقیانوس ها و آب های آزاد می شود.
البته پیدا کردن راه حل برای این مشکل چندان آسان نیست. در بعضی از کشورها، فناوری هایی به کار گرفته شده که می توانند کیسه های پلاستیکی را به نانو تیوب های کربنی، بطری های پلاستیکی PET را به موم و همچنین پلاستیک های شناور در اقیانوس ها را به سوخت دیزلی تبدیل کنند.
اگرچه تمامی این دستاوردها ارزشمند هستند و شایسته تقدیر؛ اما باید به دنبال راهی بود که تمام پلاستیک ها (از پلی اتیلن سبک که برای ظروف یکبار مصرف استفاده می شود گرفته تا پلی پروپیلن که در ریسمان های پلاستیکی است)، به کمک آن بازیافت شوند.
تمرکز اصلی تیم تحقیقاتی دانشگاه پوردو بر روی نوعی از پلاستیک بود که با نام «پولیولفین» شناخته می شود. این پلاستیک در طبقه بندی ترموپلاستیک ها جای دارد که در شمار زیادی از وسایل نظیر درب بطری و ادوات صنعتی به کار گرفته می شود.
سرپرست این گروه تحقیقاتی در دانشگاه پوردو، «لیندا ونگ» است که استاد تمام شیمی این دانشگاه است. او در خصوص این پروژه گفت:
«قصد ما تولید نیرویی پیشران برای بازیافت بود که امکان استفاده از آن نیرو برای تبدیل پسماندهای پولیولفین به محصولاتی ارزشمند همچون پلیمر، سوخت های پاک و هیدروکربن های سنگین فراهم شود. خوشبختانه آنچه که تیم ما موفق به تولیدش شده، پتانسیل بالایی هم برای جلوگیری از ورود پلاستیک به دریا دارد.»
روشی که محققان برای تولید پلاستیک به سوخت پاک استفاده کرده اند، به نام «مایع سازی گرمابی» یا Hydrothermal Liquefaction شناخته می شود؛ فرآیندی که مواد با افزایش دما تبدیل به روغن خواهند شد.
در این مورد، به طور خاص تیم دانشگاه پوردو موفق شد تا ۹۱ درصد از پولیولفین را به روغنی مشتمل بر پارافین، ترکیب های آروماتیک، ترکیبات حلقوی و نیز الیاف اولفینی هیدروکربن های اشباع نشده ای که به عنوان اصلی ترین پایه پولیولفین شناخته می شوند، تبدیل کند.
این محققان عقیده دارند که از این روغن ها و مواد مشتق شده آن می توان در تولید گازوئیل و دیگر مواد اولیه شیمیایی استفاده کرد. همچنین این روغن می تواند به سوخت هایی نظیر دیزل و یا انواع حلال ها تبدیل گردد.
دانشمندان تاکنون پیش بینی کرده اند که سوخت به دست آمده از پولیولفین های تجزیه شده قادر است تا حدود ۴ درصد از نیاز جهانی به گازوئیل و دیزل را به طور سالانه تامین نماید.
علاوه بر گروه شیمی، در حال حاضر تیم های تحقیقاتی آزمایشگاه سوخت و انرژی های تجدید پذیر دانشگاه پوردو هم وارد این مطالعات شده اند تا به کمک یکدیگر، فرآیند تبدیل مشتقات به دست آمده به سوخت را بهینه سازی نمایند.